Gedicht van de Maand: Mei 2015

Men weet niet, Ellen Warmond

Men weet niet waar men blijft, eens toch begonnen
waar iedereen begint: bij het zingen om de angst
te overstemmen, om de onbezonnen
waanzin een stem te geven
om de dood te overleven.

want wie de stem mist is een makkelijke vangst;
dood, visser zonder lokaas, volle leegte, tongloos spreken,
zwijgende dialoog binnen de schedelwand.
het hart rukt harder, rukt om los te breken;
het heeft zichzelf niet langer in de hand.

wanhoop is kostbaar voor wie niet te vals wil spelen,
voor wie verliezen durft wat eerder werd verloren:
het rondom-wachtend-zijn, het niet-zijn, ongeboren.

er is veel dood door ons hart gegaan,
de hersens kronkelen zich van angst;
loont het spel de moeite om door te gaan?
bloed antwoord: het bloed leeft het langst.

ik strijk geen vlag – had ik dat dan verwacht? –
ik leef in vezels, zenuwen, verbrandingskracht.
van de hand in de tand,
van de dag in de nacht.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.