zonnevlekken

In de zaal vlaggetjes met daarop een getal, een
pop die uitgezakt in de hoek op

het fel beschenen podium staat, sokken aan een
waslijn die gespannen over de bar

lege glazen illustreert, wij als leeftijdslozen in
een feest dat nog beginnen moet.

Wat achter ons ligt, ligt tevens voor ons. De
enorme leegte, zegt een dichter, bedoeld

als uitdaging en geruststelling. De eersten die
de laatsten zullen zijn. De kok

grijnst als ik mijn vinger op de mond leg om
zijn volkslied te snoeren. Rode

ballonnen lijken te knappen. Felicitaties als
stopplaatsen van een bus die

door nieuwe steden rijdt. Een chauffeur bars
en donker, de dichter dartel en licht.

(c) Alja Spaan, 24 april

 

bijdragen 23 april:

Pasfoto

wist dat het mijn vader was
z’n beige jas en tas

heel gek, iemand liep daar
heel kwiek en levendig

als een jonge geest
in een oude jas

onder het hoofd
dat van mijn vader was

(c) Riet van Schie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.