Waarom is het
Hans Andreus,
uit: De lege kamer blijft de lege kamer / opgenomen in de bloemlezing Je bent mijn liefste woord (Anne Vegter)
Waarom is het dat liefde zo is:
een razende en gevlekte zon,
een blauwe maan komend uit een witte zee,
een omgekeerde wereld, een uiteenvallend woord,
een angst en een sprong in het licht van de nacht?
Het is waar dat ik zoveel mensen
die vrouwen waren liefste heb genoemd.
Het is waar dat ik mijn ogen steeds dicht wou doen,
niet wou denken, nooit meer denken,
maar wilde proberen de zwaartekracht
met een nieuw en scherend soort vliegen
-na het diepste en zwartste punt-
belachelijk te maken. Maar waarom, waarom
is het dat liefde zo is: een tekort in de wereld,
een teveel in de lucht, in de stemmen der goden,
wanneer zij zingen en slechts gelukkig zijn?
Liefde is geen geluk. Is een poging
tot vallen, zwemmen, vliegen, onwaarschijnlijk stilstaan.
De mensen leven met de poppetjes van hun angst
en noemen dat liefde. Maar liefde is
anders, is een bestaan dat verandert,
dat door lagen van nacht en van licht
daalt of stijgt naar het langzaamste muziekmaken van de tijd,
ten laatste zonder muziek, ten laatste zonder tijd
en zonder dit menselijke begin:
te zien naar de liefste en de oude woorden te spreken,
die dan misschien alleen kleine ballonnen van licht zijn.