E.M. Delafield, Diary of a provincial lady, vertaald door Anne Roetman tot Dagboek van een provincievrouw (Karmijn 2016)
De lotgevallen van een jonge vrouw, haar familie en vrienden op het platteland van Devon rond 1930.
In dit hilarische en charmante dagboek, waarin de hoofdpersoon geen enkele maal bij name genoemd wordt, verhaalt E.M. Delafield op droogkomische wijze de dagelijkse beslommeringen van een welgestelde vrouw op het Engelse platteland. Van de problematische omgang met het bediend personeel, de bemoeizuchtige buurvrouw, tot de relatie met haar echtgenoot die in een sleur is geraakt, sociale ongelijkheid en het continue gebrek aan huishoudgeld: alles wort in rake typeringen neergezet.
Oorspronkelijk geschreven als feuilleton in een damesblad (Time&Tide), groeide tot sterk autobiografische dagboek uit tot een bestsellerserie die in vier delen werd uitgegeven. In Engeland is het sinds de eerste uitgave in 1930 altijd in druk gebleven, niet in de minste plaats omdat het zo’n tijdloos verhaal is. Er zijn qua stijl en hoofdpersoon opvallende gelijkenissen met de boeken van Helen Fielding over Bridget Jones.
In de serie The Simpsons kwam het karakter Esme Delacroix in 2004 als parodie terug in de episode Diatribe of a Mad Housewife.
In 1961 publiceerde de dochter van Delafield, Rosamund Dashwood, een semi-autobiografisch dagboek van haar eigen belevenissen in de jaren ’50 onder de titel Provincial Daughter.
Niet eerder werd een boek van Delafield in het Nederlands vertaald; 2016, uitgeverij Karmijn.
E.M. Delafield, pseudoniem voor Edmée Elizabeth Monica Dashwood- de la Pasture ((1890-1943) maakte twee wereldoorlogen mee, schreef meer dan dertig populaire romans, toneelstukken en non-fictie en had zowel huisvrouwen als Britse premiers onder haar fans.
Ze werd geboren in Sussex, als de dochter van een graaf wiens voorouders ooit uit Frankrijk waren gevlucht en een moeder die en succesvolle romanschrijfster was.
Elizabeth Delafield erfde het talent van haar moeder, en had al vier romans gepubliceerd toen ze in 1919 trouwde met Frances Dashwood, zoon van een baronet. Samen met haar gezin vestigde ze zich na omzwervingen in Singapore en Kuala Lumpur in Devonshire, studeerde criminologie en zat in de directie van het feministische tijdschrift Time and Tide. Toen de hoofdredactie met een nieuw feuilleton wilde starten, bood Delafield aan dat op zich te nemen, en zo begon ze met het schrijven van de (autobiografische) dagboekverhalen ie haar grootste succes zouden worden en in vier delen werden uitgegeven.
Delefields geliefde zoon stierf in 1940; zijzelf drie jaar later, 53 jaar oud.