maart 15, 2013

Gedicht van de Maand

en toen

Sophie Cabot Black

 

Je ging door met je verhaal alsof iemand
nog luisterde; je stond op en wandelde
heen en weer; hield even stil bij de tuinmuur

om te zien wat er zou gebeuren. En de geliefden
gingen zo op in de nacht dat ze vergaten
wie hen daar bracht; ze gingen door tot het licht
eindelijk aankwam, onverzoenlijk, en dit keer

zonder jou. Zo begon het, de vele stemmen
die samenkwamen, de taal die je dacht te hebben uitgevonden
loste op in ruis die niet meer te vatten was,

het niet opmerken van de boom waarin vogels
onbevreesd raakten, waar je jezelf liet afdwalen, de zon
in je ogen, het stof: jij, die niet langer meer wist
waarheen te gaan, hoe ver je al was gekomen.

vertaling Ellen Deckwitz

 

Vorige maanden