Na bijna een jaar geen inspiratie te hebben gehad, dichtte Conny Lahnstein naar aanleiding van onze Reuring het volgende:
Degelijk
Voor A.
Aan de baarden en dunne huid, de rimpels en gebogen ruggen zien we
dat we ouder zijn geworden. Lieve vrienden, tijd niet gehoord, niet gezien.
We beginnen zittend dit keer, bij een lamp zodat de kleine letters te lezen zijn.
Tien minuten heeft hij, zwiept en zwaait zijn armen, wil nog zoveel kwijt. Eindigt
met zijn oude sleetse werk. Dan de ingetogen dichter met podiumvrees en daarna
de man die ons beticht van waanzin. Ze vertalen het leven, de liefde in rake zinnen.
Hij heeft twee nieuwe gehoorapparaten, zegt hij, liever niet zo hard praten.
Zij vertelt zachtjes dat hij dit keer het hele stuk zonder stok heeft gelopen en
dat ze vrienden zijn, verder niks. Vandaag geen wijn, de koekjes blijven liggen.
Dan stelt zij de jongste, de allerjongste onder ons voor. Statig staat hij in zwart pak,
glimt ervan. Geen zweem van zilver nog te bekennen. Aanstormend talent,
zegt zij, die al jaren deze changez organiseert. We herinneren ons eigen debuut.
Ze bedekt voor deze gelegenheid haar decolleté, heeft het zwart afgelegd, vandaar
het gekleurde jasje. We worden ouder, zegt ze, passen ons aan. En grijzer
zijn we, verliezen steeds meer onze wilde haren. Behalve de allerjongste dan,
maar dat blijven we niet herhalen.
(c) Conny Lahnstein
Reuring, 4 september 2021
Op onze Facebookpagina vindt u haar beeldverslag.