De gewichtlozen, Valeria Luiselli,
vertaald uit het Spaans door Merijn Verhulst, Das Mag, Karaat, 2014
met een nawoord van Marjolijn van Heemstra
Centraal staat een jonge redactrice in New York die onderzoek doet naar het leven van de Mexicaanse dichter Gilberto Owen.
In 2012 baarde Valeria Luiselli al opzien met haar essaybundel Valse papieren, nu komt de in New York woonachtige Mexicaanse met een indrukwekkend romandebuut: De gewichtlozen. Met een complexe verhaalstructuur volgt ze enerzijds Latijns-Amerikaanse literatuuropvattingen van de zestiger jaren, anderzijds heeft ze een volkomen eigen stemgeluid. De titel refereert aan de gewichtloosheid van fictieve personages, maar ook aan die van figuren of ‘spoken’ uit een andere tijd of plaats, die plots kunnen opduiken.
De gewichtlozen is geschreven in een vrij sobere, mooie stijl die veel rake beelden oproept: ‘Wie zich bezighoudt met het schrijven van romans, houdt zich bezig met het dubbelvouwen van de tijd.’ Ook is de roman heel interessant vanwege de structuur en het taalgebruik, die het plot tot leven brengen voor de lezer. De korte fragmentjes spelen zich af in verschillende tijden en ruimtes. Zowel de vrouwelijke vertelster als Owen vertellen over hun verleden in New York, maar ook tonen ze hun bespiegelingen in het heden. Door de ‘verknipte’ structuur wordt er voor de lezer veel ruimte gecreëerd om te interpreteren.