2015

 

Mei 2015

Geen literaire bijdrage van de inwoners van Alkmaar dat het gevoel voor Alkmaar verwoordt en verbeeldt behalve die uit de mond van Alkmaarse dichters als Paul Hof, Dick van Hoeve, Adriaan van Ijperen,  Arjan Blok, Mart Stel, Nina Barhorst en Paul Roelofsen. De Engelstalige Jeremy Keighley ging met Alkmaar ‘in space’ terwijl de – na jaren weer optredende – Peter Koning inhaakte op de Open Dag op de Achterdam waarover Leen Spaans van de Historische Vereniging Alkmaar een vermakelijke column las. Stadsdichter Margreet Schouwenaar sprak over liefde, schrijver en oud Alkmaarder Peter Boer over zijn dementerende moeder en Piero Stanco ging door de geschiedenis van zijn uitgeverij Kluitman.  Oud Alkmaarder Maria van Oorsouw herdacht het Verdronkenoord en kreeg de meeste stemmen voor een vervolg optreden. Reuring haalde zanger Bertje Doperwtje van de straat en eindigde zo net zo roerig als zij begon: de Witte Hand, Eef en Liz den Ouden, spuide haar kritiek op het cultuurbeleid van onze stad terwijl de toeristische attractie in het groen zichzelf als Man voor de organisator van Reuring opwierp.

 

 

Een paar bijdragen:

Passiemoord in Daalmeer-Noord, Arjan Blok

A9
Heiloo
Kooimeer
AZ
Rette
ketét

Oude Gracht
Grote Kerk
Langestraat
Achterdam
Friese Brug
en weer terug

Oude Hout
Apenkooi
Overdie
Overstad
Stadskantoor
er onderdoor

Hof van Sonoy
Nassaukwartier
Verdronkenoord
En dan de Laat
al jaren lang
zoals het gaat

Huiswaard 1
Huiswaard 2
Vroonermeer
Vroonermuur
En nooit
nee nooit
een mooie passiemoord
in Daalmeer Noord

(met dit gedicht debuteerde Arjan Blok tijdens Alkmaar Anders 2007 in Atelier9en40)

 

Alkmaar kan anders, Nina Barhorst

vanaf nu hebben ze een naam
niemand noemt hen allochtoon of
zoeker naar asiel

onze deuren staan wijd open
zodat hun taal zich
vrij naar binnen zingt

nieuwe geluiden gaan zich
mengen tot multiklank
scheppen parels van poëtische kunst

onder een stille sterrenlucht
trekken we zingend
langs Alkmaars straten

dansen ingetogen
tussen stille graven
brengen zo de doden
onze liefde en respect

felle protesten van wie niet begrijpen
laten wij smelten tot zien
de schreeuwers nemen we op in ons streven

wij schrijven geschiedenis
maken samen waar
wat eerder nog onmogelijk leek.

Alkmaar kan anders

(Atelier9en40 gaf haar eerste gedichtenbundel uit in 2010; Nina trad ook op tijdens Alkmaar Anders 2007)

 

Oh Alkmaar, Amos de Vermaner (openingswoord De Witte Hand)

Oh Alkmaar!

Oh Alkmaar, jij prachtige stad
jij grote stad
jij ambitieuze stad
jij stad van kaasdragers
internationaal op de kaart
maar cultureel ben je een gat

Oh Alkmaar, jij prachtige stad
jij mooie stad, jij oude stad
stad met historie
je bouwt een megabioscoop
terwijl al je galeries sluiten
je bent cultureel een gat

Oh Alkmaar, jij prachtige stad
je vind jezelf een culturele stad
je had bijna de erfenis van lucebert gehad
bijna
terwijl de meeuwen krijsen op je daken en
schijten op je straten
blijf je cultureel een gat

Alles van waarde is weerloos
staat op het dak naast
je stadskantoor te lezen
dan doen we het zelf wel Alkmaar
beter te hopen dan te vrezen

oh Alkmaar…

Oh Alkmaar……..

(De onder vele pseudoniemen optredende artiest was veelvuldig in Atelier9en40 te vinden maar dan met kunst en muziek. Dichten is betrekkelijk nieuw voor hem)

Achterdam Blues, PC Koning (uit de bundel eerst nog viel er sneeuw)

(een hoer komt zelden op de fiets)

Zou ze het weer doen
in de verlangde tijd
maar dan
dieper ingewijd
in hemelvelden
en bovenaardse koren
in roestig blond gehuld
klauwend klagend
om het geld en om geduld

zou ze het nog doen
als ik
het verlangen al berijd
nog voor ik
de drempel overschrijd
met in gedachten
haar aanbeden lichaamsdelen
het heilige ontwijd
door haar
te willen kussen
en dat de afspraak dan
verglijdt.

(Peter Cornelis Koning maakte als Cornelliszz veel gedichten die hij op zelf ontworpen ansichtkaarten drukte en verspreidde. In 2006 legde hij het pseudoniem af. Hij treedt niet meer op.)

 

Juni 2015

De internationale “kaaskop” Jeremy Keighley opende onze tegenaanval  op het Kaeskoppenfestival.  Met het thema Kunst waren de gasten zoet. Liz en Bettty zetten hun schilderijen op het podium, met de uitnodiging aan het publiek daar een gedicht bij te maken. Voormalig stadsdichter van Heerhugowaard, Inge Boulonois toverde in woorden een aantal meesterwerken terug terwijl Arie van Egmond ons de diepte liet zien in haar verschillende lagen en ons deed zingen. Ronald Offerman sprak over zijn stad, zijn moeder en zijn vorige verkering terwijl zijn kunstboekje de zaal doorging, Demi Baltus maakte een theatervoorstelling met behulp van haar Starbucksbeker en Maria van Oorsouw, de publiekskeuze uit de try out, worstelde met een bruid in de regen. Zowel buiten als binnen scheen de zon overvloedig.

 

September 2015

Een heerlijke Reuring verpakt in de optredens van Elly de Waard die hoewel gehinderd door het lawaai van de bedrijvige keuken van Koekenbier en het optrekkend verkeer langszij, zich concentreerde op erotische werken van haar hand en en-profil vanwege het scherpe licht zich naar de zaal keerde die zich steeds meer vulde, een dagvoorzitter die zijn functie serieus nam en zich bij elke dichter en gedicht afvroeg hoe en waarom en wanneer en met wie en ze aan vragen onderwierp, speels en lichtvoetig zoals de zon buiten, dichters pur sang die wisten hoe moeizaam hun bestaan was en hoe terecht hun keuze, de romantische Kees Godefrooij met alweer een nieuwe bundel in de maak waartoe vele dichters hun beste bijdrage leverden die vervolgens op intuïtie door Kees worden gekozen, ach en commercie, honderdvijftig gedichten voor de prijs van blijken honderdvierenzestig gedichten, onze dagvoorzitter telt, we zijn waard wat we vinden waard te zijn; bij afwezigheid van onze Amerikaanse dichter leest Gerard Scharn een gedicht van Helle van Aardeberg voor en vertaalt haar en later zijn eigen erotisch werk en de dagvoorzitter geeft ons een workshop van dertig seconden waarna we voortaan allemaal een (erotisch) gedicht kunnen schrijven, voor niets, staande tegenover elkaar noemen we een letter en roepen vervolgens woorden die daarmee beginnen, een R voor elke maand; Adriaan Krabbendam zet zijn hoed op en wij nemen onze pet af, een intiem feestje dit gebeuren, elke maand weer. Met innige dank aan Erwin Witteveen en zijn geleende omschrijving van erotica: verlangen op afstand. We waren er heel dichtbij!

Oktober 2015

Reuring oktober draaide om muziek – poëzie in muziek, muziek in poëzie, met vier heel verschillende mensen, muzikanten met literaire aspiraties. Of dichters met jaloersmakende kwaliteiten. We gingen de diepte in met een rustige Eef den Ouden die zijn alter-ego’s thuis had gelaten en tussen het publiek kwam staan. Het deed verlangen naar de sessies die we samen deden in de huiskamer, mijn stem in zijn soundscape of het vroege werk bij de kunst van vrienden en het atelier van toen.
Rob van der Plas hoorde ik Bernlef zingen in het dorpshuis in Sint Pancras. Toen hij erachter kwam dat Bernlef in ons dorp geboren was, fietste hij langs die plek en haalde de boeken uit de bibliotheek. Hij had hem hoog zitten nu, zei hij en zong zijn verrassend eigen interpretaties van de gedichten. Zo werden blauwwitte handdoekjes opeens niet alleen ‘verdrietig’ maar ook romantisch. Conny Lahnstein zong a cappella werk van haar lief, natuurdichter Elbert Gonggrijp, en vertelde waar de gedichten waren ontstaan en hoe muziek haar leven bepaalt. Ze zorgde bij mij voor associaties met rotsen, watervallen, kwetterende vogels en meisjes die aan lianen slingerend de vrijheid ingaan. Bijzonder Elbert te horen neuriën op de achtergrond.
Als uitsmijters de bijzonder getalenteerde Jan Willem Reitsma die wrange, cynische en uiterst vermakelijke liedjes schrijft waarbij hij zichzelf met trompet, piano, gitaar of een speelgoedpiano begeleidt, soms in het gezelschap van een kompaan zoals vandaag het geval was, een geconcentreerde Ron de Gruyl  met diverse percussie. Van een bankier die zijn miljoenen mist tot een tokkelende spinnenman, geurende Venusvliegenvallen en naar vrouwen lonkende percussionisten. En dat allemaal weer voor niets!

(als altijd een foto-impressie op de Facebooksite van Reuring)

 

November 2015

De reacties op het thema van deze maand waren divers maar voor mij is het thema even wezenlijk als onze vorige onderwerpen: het schrijven is voor mij een levensvoorwaarde en literatuur en kunst zijn een ultieme poging ons te verzoenen met de Dood. 
Hoe persoonlijk ook, hoe politiek, hoe levend, onafwendbaar, bestrijdend, accepterend, vechtend, groots of ingehouden verwoord vandaag door vier heel verschillende dichters:
Wouter van Heiningen begon met zeer persoonlijk werk en ging bijna opgelucht verder met wat lichtere ideeën over het leven maar wat bijzonder dat je recent verlies van een dierbare in het felle spotlicht kan delen. Ademloos werd ook geluisterd naar Elly Stolwijk die nadenkend voordroeg en de dood ook tilde naar verloren liefde zoals Edith de Gilde het thema tevens betrok op het verlies van de jeugd. Martin Wijtgaard nam een ieder mee in de worsteling van dit bestaan met relativerende en bijtende humor terwijl de ernst onversneden bleef. En elke dichter kwam terug: Elly Stolwijk stond roerloos met haar wijsvinger in de lucht en bleef enige minuten stil toen ze ons meenam naar de concerten die zij bezocht en het fatale concert in Parijs van 13 november jl. waar terreur dood zaaide. Wouter van Heiningen kwam terug met de liefde in de hoop dat die alles overwint terwijl Edith de Gilde steeds ernstiger werd en beschouwend afsloot. Martin Wijtgaard kreeg het laatste woord terwijl buiten de wind tot kil en nat opstak en het donker ons omsloot terwijl wij binnen ons nog laafden aan de onvergankelijkheid van goede poëzie.

Dromend over een witte kerst zal de eerstvolgende Reuring zijn op 23 januari 2016. Goede en warme en levendige dagen toegewenst!