Over liefde ging het en het verschil tussen wachten en verwachten, over internationale betrekkingen en het ten onder gaan in digitale bestanden, over zichtbare verwarring of onduidelijke structuren, een niet gevonden thuisbasis of voor eeuwig in het hart, een dolende zoektocht of uiteindelijk een rotsvaste overtuiging – wie wil er nog een thema? Mij is niets verteld over ‘vriendschap’, zei de een en de ander verwisselde de V met een luidkeelse F terwijl het publiek, aangesproken als vrienden, zich opnieuw aan een sloot, een wel thuis en een welkom, iedere keer weer.
bijdragen:
Het regent
Het regent en ik slaap niet; ik weet niet
hoe de wereld zich aan mij verglijdt. Er
zijn beelden vol erotiek en woorden
vol verlangen. Maar het regent en het meer
vangt ritmisch druppels, staccato, hult zich,
druppend, stilzwijgend onder ‘t bladerdak.
En daaronder lig ik, naakt en stil, en
overgeleverd aan jouw wilde tongen.
Het regent en het gaat ergens over, de
bange ogenblikken zijn mijlen ver weg.
En dan hoor ik het ritme, herken, vaag,
de hartslag van het verleden, toen we
samen waren… Ik hield je in m’n armen,
hield de lucht uit je longen geperst. ’t Was
mooi en verstrengeld hoe wij, jeugdiger dan
jong, samen in het diepe water sprongen..
Marten Janse
Hexagram (Terugkeren)
Ten slotte gestopt met wachten
rijd ik op de rug van een dier over de bergen.
Vastbesloten tot de vrijheid reken ik erop
als de wind zo sterk te kunnen zijn.
Het vermogen om bezittingen achter mij
te laten is het enige wat ik mee wil.
Want tegen het oude zeer van de wereld
bestaat toch maar één remedie:
Het is houden van. Of het is niet méér zijn
dan een steen in de rivier.
Daarom meng ik mij onder de mensen
zoals het water gaat naar de zee.
Paul Hof
Holle oorden snijden geen hout
Er is een uithoek in zijn houten
hart waar hij opnieuw een leven
inricht waar hij al zijn goede daden
naartoe verbant en aftelt voor later.
In die vesting kan hij ridders
verslaan en windmolens onbekommerd
laten wieken. Er zijn geen vragen
de vreemde vrouw een goedmoedige
chaperonne. De lachende zon die ze
voor zich uitdraagt versmelt zich
moeiteloos met de zijne en zonder
dat hij het boetekleed hoeft aan te
trekken. Alleen de behuizing vertimmerd
en onvindbaar voor de slotenmaker
die de sleutels allang heeft verteerd.
Het verstilde is gebleven dat alleen
een rimpeling het glas kan doen
breken. Op kousenvoeten haast hij
zich tenminste zijn tranen zijn
van hars en boomstammen bloeden echt.
Jolies Heij
En of het zo door kan gaan
Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je
van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam.
Je denkt aan de zuurstoffles die je opa kunstmatig in coma hield.
Of het zo door kon gaan, vroeg een tante steeds, en op Google Maps
heeft zijn fiets nog drie jaar voor de deur gestaan. Daarna was er
S, de man die zei niet met je verder te willen en daarom al die tijd gebleven is.
’s Nachts vertel je hem over de keer dat iemand je uitschold
voor ‘hoer’ omdat je stilstond op een zebrapad. Alles wat hij zegt
is dat ‘lopen’ in het Russisch twee werkwoordsvormen heeft,
afhankelijk van of men een bestemming heeft of niet.
Else Kemps