uit het welkomswoord (Alja Spaan) :
Schrijver en Dylan liefhebber Daan Heerma van Voss zegt: “Een fan is verwikkeld in een permanent gevecht. Hij wil zijn liefde afwisselend prediken en afschermen. En uiteindelijk wil hij uniek zijn, wat per definitie onmogelijk is, vandaar de waas van tragiek die altijd om hem heen hangt”. Gelukkig zijn wij persoonlijk geen fan, Dylan is slechts ons broertje en kijk ons nu eens vrolijk zijn……Heel veel plezier vanmiddag bij dit Dylan feestje.
We starten met een man die ’s nachts wel eens droomt dat ie Dylan is – ik denk dat dit voor alle deelnemers vandaag geldt – en die Dylan graag aan zijn imposante rij interviews had gevoegd, in het theater te zien en te horen met zijn Donderweg toernee maar vandaag hier: Jaap Boots.
Dichter Jan Kal heeft ook in zijn laatste bundel ‘Een dichter in mijn voorgeslacht’ Dylan bij zijn familie gevoegd – dat maakt ons allemaal verwant. Graag het woord aan de eeuwig jonge Jan Kal.
Deze verwarde rocker heeft de laatste weken Dylan foto na Dylan foto op zijn Facebook geplaatst alsof hij – naast het mondharmonica spelen en de juiste gitaaraanslag – ook zijn kapsel wilde veranderen in Dylan’s, niet gelukt Paul, maar uniek is ie: PM Delèfre.
En dat delen van Dylan dat ik bij voorkeur niet doe, doe ik wel met neefje Tom, de man die barst van de feiten en facts van Dylan en daarvan verslag doet op zijn geweldige site BobDylanInNederland en in inmiddels het negende boek van zijn hand, Tom Willems.
Niet geprogrammeerd en altijd verrassend is de volgende Echte American poet, Helle van Aardeberg. Ze was gewoon stilletjes al aan het oefenen terwijl ze zich normaliter -geheel ten onrechte- tot het maken van onze posters beperkt, Helle van Aardeberg.
Met dichter, zanger, pianist Arie van Egmond kun je zomaar in een discussie belanden over het druggebruik van Dylan, het aantal vrouwen en of ie nou wel of niet bevriend was met Bowie. We horen het nog wel. Arie van Egmond.
Vorig jaar verscheen de dichtbundel ‘Als een zwerfkei’ naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van het Dylannummer Like A Rolling Stone. Daarin opgenomen een gedicht van schrijver, dichter Ezra de Haan. Vergeten werden de dichters Paul Hof en Jeremy Keighley maar dat maken we vanmiddag goed. De komende minuten zijn voor hen.
We eindigen met Bert van Baar die vandaag zijn gitaar aan de wilgen hangt en op volstrekt eigen en dus andere wijze Dylan vertolkt. Zonder het te weten stortte hij zich op een nummer dat ik steevast na elke expositie in mijn atelier draaide, bij vertrek van bezoeker en kunstenaar en het soppen van de vloeren. Van Bert talrijke bewerkingen van Dylan songs die we nog wel eens op een cd willen zien verschijnen. Bert van Baar.
“Ik heb in het openbaar zelden over Dylan gepraat, zelfs in geschriften heb ik me gedeisd gehouden. De reden hiervoor was tweeledig. Allereerst was er ergernis. Er waren (en zijn) veel te veel Dylan-door-to-door-salesmen aan het werk. Tv-babbelaars en andere fakes. Als je iemand zichzelf openlijk het brevet Dylan-kenner ziet opspelden, weet je één ding zeker: de teksten heeft hij in elk geval niet begrepen. Don’t follow leaders, watch the parking meters, weet je wel. Bovendien vreesde ik de intimiteit die ik altijd koesterde voor Dylan’s stem, te verliezen wanneer ik zou meeschreeuwen met de massa. Een fan is verwikkeld in een permanent gevecht. Hij wil zijn liefde afwisselend prediken en afschermen. En uiteindelijk wil hij uniek zijn, wat per definitie onmogelijk is, vandaar de waas van tragiek die altijd om hem heen hangt.”
Daan Heerma van Voss, uit: Het verborgen land van de Basement Tapes,
Volkskrant 4 november 2014
DONKER NOG NIET
(Bob Dylan – Not dark yet)
Schaduwen vallen en ik was hier de ganse dag
Voor slapen te heet, tijd vervliegt met elke tik of slag
Het voelt of mijn ziel net in staal veranderd was
Ik heb nog de krassen die het zonlicht niet genas
Er is zelfs geen ruimte om waar dan ook te bestaan
Donker nog niet, maar het komt eraan
Mijn gevoel van menselijkheid verloren en teniet
Elk mooi ogend iets verhult een zeker soort verdriet
Ze schreef me een brief en ze schreef zo aardig ook
Verwoordde haar denken, ieder spinsel en gespook
Waar komt in godsnaam mijn bekommernis vandaan?
Donker nog niet, maar het komt eraan
Ik was in Londen, maakte luchtig Parijs ook mee
Ik volgde rivieren, kwam uiteindelijk aan zee
Ging tot de bodem te midden van leugen en bedrog
In andermans ogen zocht ik niets en nimmer nog
De druk is soms zwaarder dan ik kan ondergaan
Donker nog niet, maar het komt eraan
Ik ben hier geboren, zal er sterven tegen mijn wil
Ik lijk te bewegen, maar besef: sta louter stil
Elke lichaamszenuw voelt zo leeg en doof in mij
Ook wat me hier bracht om het te lossen bleef niet bij
Niemand begint er ook gebeden uit te slaan
Donker nog niet, maar het komt eraan
Donker nog niet, maar het zit ertegenaan
vertaling Arie van Egmond
voor een beeldverslag zie de Facebookpagina van Alja Spaan (auteur)