Michael Ende, Die unendliche Geschichte, vertaald tot Het oneindige verhaal door Johan van Nieuwenhuizen
Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1979, en sindsdien is het vertaald in diverse talen. In 1983 won het boek een Zilveren Griffel.
Dit is het beroemde verhaal over Bastiaan, die zich met het gestolen boek Het oneindige verhaal op de zolder van zijn school verstopt. Ieder uur raakt Bastiaan meer betrokken bij het verhaal en om twaalf uur ’s nachts gaat hij zelfs het boek binnen omdat de koningin van het land Fantásië hem roept.
Michael Ende (Garmisch-Partenkirchen, 12 november 1929 – Filderstadt-Bonlanden, 28 augustus 1995) was een Duits schrijver.
Fragment:
Meneer Koriander schudde zijn hoofd.
‘Elk echt verhaal is een oneindig verhaal.’ Zijn blik ging naar de vele boeken die tot aan het plafond tegen de muren stonden. Hij wees er met de steel van zijn pijp naar en vervolgde: ‘Er zijn een hele hoop deuren die toegang geven tot Fantásië, mijn jongen. Er zijn nog meer van zulke toverboeken. Veel mensen merken daar niets van. Het gaat er maar om wie zo’n boek in handen krijgt.’
‘Dan is het Oneindige Verhaal dus voor iedereen anders?’
‘Dat zou ik wel denken,’ antwoordde meneer Koriander. ‘Bovendien zijn er niet alleen boeken, er zijn ook andere mogelijkheden om in Fantásië te komen en weer terug. Dat zul je nog wel merken.’
‘Denkt u heus?’ vroeg Bastiaan hoopvol. ‘maar dan zou ik Maankind toch nog eens moeten tegenkomen en iederen ontmoet haar toch maar één keer.’
Meneer Koriander boog zich naar voren en zei met gedempte stem: ‘Laat je door een oude, ervaren Fantásiëreiziger iets vertellen, mijn jongen! Het is een geheim dat in Fantásië niemand weten kan. Als je goed nadenkt, zul je ook begrijpen waarom dat zo is. Het is niet mogelijk een tweede keer bij Maankind te komen, dat klopt – zolang zij Maankind is. Maar als je haar een nieuwe naam kunt geven, zul je haar terugzien. En zo vaak je daarin slaagt, zal het steeds weer de eerste en enige keer zijn.’