Bedrink je,
vertaling Thérèse Fisscher en Kees Diekstra
Je moet altijd in een roes zijn. Daar draait alles om, dat is het enige wat telt.
Om de verschrikkelijke last van de Tijd, die je rug breekt en je naar de aarde
buigt, niet te voelen, moet je je zonder ophouden bedrinken.
Maar waaraan? Aan wijn, aan poëzie of aan deugd, wat je maar wilt. Maar je
moet in een roes zijn.
En als je toch nog wakker zou worden op de trappen van een paleis, in het
groene gras van een greppel of in de droefgeestige eenzaamheid van je
kamer, omdat de roes al afgenomen of zelfs verdwenen is, vraag dan aan de
wind, aan de golven, aan de sterren, aan de vogels, aan de klokken, vraag
aan alles wat vlucht, aan alles wat zucht, aan alles wat beweegt, aan alles
wat zingt, aan alles wat spreekt, vraag hoe laat het is. En de wind, de golven,
de sterren, de vogels, de klokken zullen je antwoorden: ‘Het is tijd voor je
roes!
Om te ontkomen aan de slavernij van de martelende Tijd moet je je
onophoudelijk bedrinken! Aan wijn, aan poëzie of aan deugd, wat je maar
wilt.