en toen
Je ging door met je verhaal alsof iemand
nog luisterde; je stond op en wandelde
heen en weer; hield even stil bij de tuinmuur
om te zien wat er zou gebeuren. En de geliefden
gingen zo op in de nacht dat ze vergaten
wie hen daar bracht; ze gingen door tot het licht
eindelijk aankwam, onverzoenlijk, en dit keer
zonder jou. Zo begon het, de vele stemmen
die samenkwamen, de taal die je dacht te hebben uitgevonden
loste op in ruis die niet meer te vatten was,
het niet opmerken van de boom waarin vogels
onbevreesd raakten, waar je jezelf liet afdwalen, de zon
in je ogen, het stof: jij, die niet langer meer wist
waarheen te gaan, hoe ver je al was gekomen.
vertaling Ellen Deckwitz