De reacties op het thema van deze maand waren divers maar voor mij is het thema even wezenlijk als onze vorige onderwerpen: het schrijven is voor mij een levensvoorwaarde en literatuur en kunst zijn een ultieme poging ons te verzoenen met de Dood.
Hoe persoonlijk ook, hoe politiek, hoe levend, onafwendbaar, bestrijdend, accepterend, vechtend, groots of ingehouden verwoord vandaag door vier heel verschillende dichters:
Wouter van Heiningen begon met zeer persoonlijk werk en ging bijna opgelucht verder met wat lichtere ideeën over het leven maar wat bijzonder dat je recent verlies van een dierbare in het felle spotlicht kan delen. Ademloos werd ook geluisterd naar Elly Stolwijk die nadenkend voordroeg en de dood ook tilde naar verloren liefde zoals Edith de Gilde het thema tevens betrok op het verlies van de jeugd. Martin Wijtgaard nam een ieder mee in de worsteling van dit bestaan met relativerende en bijtende humor terwijl de ernst onversneden bleef. En elke dichter kwam terug: Elly Stolwijk stond roerloos met haar wijsvinger in de lucht en bleef enige minuten stil toen ze ons meenam naar de concerten die zij bezocht en het fatale concert in Parijs van 13 november jl. waar terreur dood zaaide. Wouter van Heiningen kwam terug met de liefde in de hoop dat die alles overwint terwijl Edith de Gilde steeds ernstiger werd en beschouwend afsloot. Martin Wijtgaard kreeg het laatste woord terwijl buiten de wind tot kil en nat opstak en het donker ons omsloot terwijl wij ons nog laafden aan de onvergankelijkheid van goede poëzie.
Dromend over een witte kerst zal de eerstvolgende Reuring zijn op 23 januari 2016. Goede en warme en levendige dagen toegewenst!