Annie MG Schmidt, Pardon!, uit: Huishoudpoezie en meer
Wanneer ik loop in Oldenzaal
of Middelburg of Stadskanaal,
dan komt er altijd iemand aan
die vraagt: weet u de Lindelaan?
Zo iemand vraagt dat met een blik
van blij vertrouwen. Dan zeg ik:
pardon ik ben hier zelf vreemd.
En zo ontmoet ik alle dagen
figuren die maar blijven vragen:
waar gaan wij heen met de cultuur
en waarom is de jam zo duur?
Is er nog Hoop in deze Tijd?
Dan moet ik zeggen, tot mijn spijt:
pardon ik ben hier zelf vreemd.
Komt er weer oorlog? vragen zij,
komt er nog eens een tiende mei,
en heeft het leven dan wel zin?
Zo ja, waar zit die zin dan in?
En zijn wij op de goede weg?
waarop ik altijd treurig zeg:
pardon ik ben hier zelf vreemd,
maar om u heen zijn mensen zat
die altijd weten hoe of wat.
Zij weten waar – in dit bestaan –
de weg is naar de Lindelaan.